۳۶ پنکه ی تهویه ۴.۷ متر مربع استیروفوم بسته بندی
در آوریل ۲۰۱۴، نه پنجره ی موزه ی هنرهای لوگنوی سوئیس به اتاقک های تهویه ی کوچکی تبدیل شدند تا بخشی از چیدمان زیمان باشند.
این چیدمان شامل پنکه های تهویه (چهار عدد برای هر پنجره)، هزاران قطعه ی کوچک پلی استیروفوم، چوب، آهن و لامپ های هالوژن می شد.
فضای بیرونی هر پنجره از دیگری جداست. (چیزی که در ابتدا برای بیننده قابل تشخیص نیست) و در هر فضا، استروفوم های کوچک به وسیله ی چرخش پنکه ها به حرکت در می آیند. نتیجه ی برخورد فوم ها با یکدیگر و با پنجره ها، ایجاد حس و حالی شبیه یک توفان واقعی در طبیعت را می کند.
صداها و آواها مهم ترین نقش را در مفهوم این چیدمان ایفا می کنند. در واقع این اثر تلاشی است برای ایجاد فضایی که معنای خود را با تصویرسازی صداها به مخاطب القا می کند.
شنیدن ریتم ها و طنین های مشوش، بیننده را به مفهوم اثر هدایت می کند و این یعنی اثر باید از هرگونه عامل حواس پرت کننده دیگری عاری باشد. به همین دلیل عنوان انتخاب شده برای اثر کاملا توصیف گر اجزای به کار رفته در چیدمان است و هیچگونه معنا و مفهوم خاص و پنهان دیگری ندارد.
نمایشگاه گردانان این اثر می گویند:
زیمان هیاهوی طبیعت را به شکل مصنوعی بازآفرینی کرده است.
طوفان پلاستیکی خارج از پنجره ی این چیدمان، حس و حالی می آفریند که ما معمولا در محیط عادی زندگی خود تجربه نمی کنیم؛ این صداها و این حال و هوا را بیشتر در طبیعت و دور از محیط زندگی انسان ها می توان یافت.
نه تنها صداها، بلکه از لحاظ بصری نیز آنچه در ابتدا از استیروفوم های در حال تلاطم زیر اشعه های نور هالوژن می بینیم، بیشتر به یک طوفان طبیعی و یا حشره های محبوس داخل یک جعبه ی شیشه ای شباهت دارد.
اما همینطور که بیننده به این چیدمان نزدیک تر می شود، به تدریج می تواند مکانیزم ورای اثر را ببیند. به فاصله ی نزدیک از اثر او می تواند پنکه هایی که تکه های کوچک پلاستیک را به حرکت در می آورند را نیز ببیند و ذرات کوچک پلاستیک نیز به تنهایی قابل رویت هستند.
هنرمند در این اثر، طبیعت را به شکل صنعت و صنعت را به شکل طبیعت درآورده است و در ذهن بیننده مفهوم وجود مکانیزم در ورای تمامی اتفاقات حتی تشویش های طبیعت که به ظاهر خارج از کنترل هستند، تداعی می شود.
درباره ی زیمان zimoun
زیمان یک هنرمند خودآموخته است که در سال ۱۹۷۷ در سوئیس به دنیا آمد و همچنان در آنجا مشغول به فعالیت هنری است. در وبسایت او راجب به چیدمان هایش می یابیم که:
با استفاده از اجزای ساده ی کاربردی، چیدمان ها به شکل پلتفرم های معمارانه ای از صدا ایجاد شده اند.
در تلاش برای جست وجوی ریتم و روال مکانیکی در سیستم های آماده، چیدمان ها دربر دارنده ی اجزای غیرمعمول صنعتی هستند. در نمایش این متریال های ساده و کاربردی، نوعی تنش میان نظم و ساختارمندی مدرنیسم و هیاهو و بی قاعدگی نیروهای طبیعی زندگی برقرار است.
از نظر من این اثر از لحاظ ایجاد ارتباط و تاثیر عاطفی به روی مخاطب بسیار قوی است. مفهوم و بیان اثر با کلمات یا گونه های دیگر پیام رسانی معنایی و مستقیم مطرح نشده است بلکه با ایجاد یک حس و حال برای مخاطب ایجاد شده است. هنرمند فضایی را آفریده است که قرار گرفتن در آن فضا، تجربیات و شناخت هایی که قبلا در ذهن خود از آشوب و طبیعت و دیگر مفاهیم شبیه سازی شده در اثر داریم را بر می انگیزد و این تجربه برای همه ی مخاطبان اثر نمی تواند یکسان باشد.
سپس بیننده متوجه تضاد بسیار شدید برقرار میان اجزای چیدمان می شود:
-تضاد بین سکون و آرامش داخل فضا و هیاهو و غوغای پشت پنجره ها؛
-تضاد بین نما، حالات و صداهای یادآور طبیعت در اثر و ماهیت پلاستیکی و مکانیکی و ساختگی منبع این نما و حس و صداها
سپس این تناقض ها او را وادار به پرسش و رویارویی با ادراک و تجربیات قبلی خود می نماید.
نظر شما راجب این چیدمان چیست؟ در قسمت دیدگاه نظر خودتون را راجب به زیمان و آثار او به اشتراک بگذارید.
